کرسی ترویجی با موضوع «بررسی فقهی حقوقی تحلیل ماهیت سهام» برگزار گردید.

حجت الاسلام و المسلمین سید عباس دیانت به عنوان ارائه دهنده کرسی وجه امتیاز و متمایز مقاله خودشان را با دیگر مقالاتی که در این موضوع کارشده است را دقت در بعضی از مقدمات تحلیل ماهیت سهام و توجه به مبانی تحلیل ماهیت سهام است دانست و افزود برخی از ایراداتی که به افراد وارد شده در دیگر مقالات به خاطر عدم توجه به مبانی بوده است چرا که به عنوان نمونه بعضی از محققیق بر اساس صرف مواد قانونی ماهیت سهام را تحلیل نموده و بعضی دیگر مقالات هم خود را منحصر در بحث مواد قانونی نکردند و با دید فراتر از مواد قانونی به بحث پرداخته‌اند که با درنظر گرفتن این مبنا برخی از اشکالاتی که وارد شده صحیح نیست.
ایشان با بیان این نکته که وقتی می‎خواهیم ماهیت سهام را بررسی کنیم باید دقت کنیم که قانون و حقوقدانان نسبت به شخصیت شرکت های تجاری چگونه برخورد کرده اند و مبتنی بر این مبنا باید مسئله را تحلیل و حکم فقهی آن را بیان نماییم
گفت که یکی از مبانی حقوق دان ها در بحث سهام این است که آیا سهام حق عینی است یا دینی؛ حق عینی عبارت است از توانایی‌ای که قانون به یک شخص نسبت به مال معینی اعطا می‌کند. و حق دینی عبارت است از رابطۀ حقوقی بین دو شخص (متعهد و متعهدله) که بر اساس آن متعهدله می‌تواند از متعهد انجام یا ترک کاری را درخواست کند.
حجت الاسلام والمسلمین دیانت در فرق بین حق و ملک فرمود حق به معنای عام ملکیت رو هم شامل می شود که البته امام خمینی می فرمایند که حق مفهومی غیر از ملک است
حجت الاسلام نظری در ابتدا به بیان شرکت و ماهیت سهام پرداخت و فرمود در این فرایند، اعلام شده که افرادی با یکدیگر سرمایه‌های خود را جمع آوری کرده و یک شرکت تأسیس می‌کنند. پس از آن، شرکت ثبت می‌شود و سهامداران حقوق مالکیت خود را در اموال مشترک اعلام می‌کنند و سپس، با ثبت شرکت، اشاره به مفهوم "شخصیت حقوقی" می‌شود که به شرکت اطلاق می‌شود. در این مرحله، مالکیت سهام به شرکت منتقل می‌شود و از این پس شرکت به عنوان مالک اموال مشترک شناخته می‌شود.
در ادامه حجت الاسلام والمسلمین دکتر یزدانی در نقد بیانات ارائه دهنده فرمود با توجه به عدم تبیین نظر ارائه دهنده در بحث ماهیت سهام نیاز است که جلسه دومی هم در این موضوع گذاشته شود.
ایشان در بیان نقد های روشی بر مقاله ارائه دهنده رعایت اخلاق علمی در نقد را یکی از نیازمندی های متن مقاله برشمرد و بیان داشت در مقاله باید برخی مبادی تصوری رو مفروض گرفت در حالی که در مقاله به بدیهیات بیش از حد پرداخته شده است.
ایشان در بیان اشکالات محتوایی هم نکاتی رو بیان داشتندو خواهان تلاش بیشتر نویسنده در فهم و توجیه انظار بزرگان فقه و حقوق شد.