درس خارج فقه آیت الله علم الهدی (زیده عزه)

در عبارات برخی از فقها عبارت خروج از طاعت امام که دلالت بر تضعیف حاکمیت امام عادل بود وارد شده؛ اما خروج از حاکمیت بدین معناست که سرپیچی و سرکشی به شکل شورش بروز یابد و صرف مخالفت با نظر او و عدم اطاعت از دستور امام عادل خروج محسوب نمی شود. هر برخوردی با امام عادل را نمی‌توان بغی و مصداق خروج دانست چراکه برخی اختلاف‌ نظر های فکری و حقوقی با امام عادل، اصالتاً از عنوان بغی خارج‌ بوده و با اندک برخوردی نمی‌توان به افراد برچسب خروج زد و این مغایرت با حاکمیت عادلانه ولی‌فقیه دارد.
قائلین بر خروج به دو دسته تقسیم می شوند: برخی معتقدند که بغی و خروج، اختصاص به امام معصوم داشته( به سبب ملکات شخصیه یا ویژگی هایی که در امام معصوم بوده) در مقابل، برخی معتقدند که بغی اختصاص به امام معصوم ندارد و به خروج بر نایب امام معصوم یا کسی که از طرف وی منصوب شده باشد هم قابل اطلاق است. اگر در موردی خروج، قطعیت یابد( واجد تمامی شرایط لازم باشد) و قائل شویم که خروج بر امام معصوم( که معنای خاص بغی است) به سبب ملکات شخصیه امام معصوم بوده، بازهم می‌توان به سراغ بغی به معنای اعم( خروج جنگی گروهی از مؤمنین بر مؤمنان دیگر) رفت که ولی‌فقیه و طایفه دفاع کننده از وی طایفه عادله خواهند بود چراکه یکی از شرایط ولی‌فقیه، عنصر عدالت است.